دوره 15، شماره 3 - ( 1391 )                   جلد 15 شماره 3 صفحات 11-22 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Khoshgard K, Hashemi B, Arbabi A, Rasaee M J, Soleimani M. Radiosensitization effect of PEGylated Gold Nanoparticles in Orthovoltage X-ray Irradiation of the MCF-7 Cancerous Cell Line. Pathobiol Res. 2012; 15 (3) :11-22
URL: http://mjms.modares.ac.ir/article-30-10567-fa.html
خوش گرد کریم، هاشمی بیژن، اربابی عظیم، رسایی محمد جواد، سلیمانی مسعود. اثر حساس کنندگی نانوذرات طلای پگ‏دار شده در پرتودهی سلول‏های سرطانی رده MCF-7 با استفاده از پرتوی ایکس ارتوولتاژ. پژوهش‌های آسیب‌شناسی زیستی. 1391; 15 (3) :11-22

URL: http://mjms.modares.ac.ir/article-30-10567-fa.html

اثر حساس کنندگی نانوذرات طلای پگ‏دار شده در پرتودهی سلول‏های سرطانی رده MCF-7 با استفاده از پرتوی ایکس ارتوولتاژ
کریم خوش گرد1، بیژن هاشمی*2، عظیم اربابی3، محمد جواد رسایی4، مسعود سلیمانی5
1- دانشجوی دکتری تخصصی، گروه فیزیک پزشکی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2- دانشیار، گروه فیزیک پزشکی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
3- استاد، گروه رادیوتراپی، مرکز پزشکی آموزشی درمانی امام حسین(ع)، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
4- استاد، گروه بیوتکنولوژی پزشکی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
5- دانشیار، گروه هماتولوژی پزشکی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده:   (4472 مشاهده)
هدف: در اثر پیشرفت‏های اخیر در فناوری نانو، می‏توان نانوموادی با عدد اتمی بالا نظیر نانوذرات طلا، را در سلول‏های سرطانی متمرکز کرد و از خصوصیت افزایش دز جذبی آن‏ها به عنوان حساس کننده پرتویی بهره گرفت. هدف از این مطالعه بررسی ضریب افزایش دز جذبی در حضور نانوذرات طلای پگ دار شده در پرتودهی سلول‏های سرطانی رده MCF-7 با استفاده از پرتوی ایکس ارتوولتاژ بوده است. مواد و روش‏ها: نانوذرات طلا با قطر میانگین 47 نانومتر سنتز و به مولکول پلی اتیلن گلیکول متصل شد. 50 میکروگرم به ازای هر میلی‏لیتر از نانوذرات طلای پگ دار شده در دوره‏های زمانی مختلف 1، 2، 6، 12و 24 ساعت با سلول‏های MCF-7 انکوبه و میزان سمیّت زایی آن‏ها مقایسه شد. سپس نانوذرات طلای پگ‏دار شده با غلظت 50 میکروگرم به ازای هر میلی‏لیتر به مدت زمان‏های 12 و 24 ساعت با این سلول‏ها انکوبه شد و میزان حساس کنندگی پرتویی آن‏ها طی اعمال 2 گری با باریکه های پرتوی ایکس 120، 180 و 200 کیلو ولت پیک و با استفاده از روش MTT ارزیابی شد. نتایج: مطالعات سمیّت زایی نشان داد که نانوذرات طلا اثر سمیّتی معنی‏داری بر زیست پذیری سلولی ندارد؛ اما اختلاف معنی‏داری در میزان بقای سلول‏ها در گروه‏های تابش دهی شده در حضور و عدم حضور نانوذرات طلا مشاهده شد به‏طوری که میانگین ضریب افزایش دز جذبی برابر 06/0±22/1 به‏دست آمد. همچنین نتایج نشان داد تفاوت معنی‏داری بین استفاده از باریکه های پرتوی ایکس 120، 180و 200 کیلو ولت پیک در ایجاد حساس کنندگی پرتویی وجود ندارد اما افزایش مدت زمان انکوباسیون می تواند ضریب افزایش دز را بهبود بخشد. نتیجه‏گیری: با به‏کارگیری نانوذرات طلا، می توان با کاهش دز تجویزی، اثر کشندگی مشابهی را در سلول‏های سرطانی به‏دست آورد.
واژه‌های کلیدی: حساس کنندگی پرتویی، طلا، پرتودهی، پلی‌اتیلن گلیکول
متن کامل [PDF 946 kb]   (4589 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: فیزیک پزشکی|سرطان
دریافت: 1391/2/24 | پذیرش: 1391/7/3 | انتشار: 1391/7/3
* نشانی نویسنده مسئول: Tehran
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA